Altijd bezig met uw gewicht? Of vindt u dat er nu eindelijk iets aan gedaan moet worden? Of in de meest gênante situatie.. u heeft er iets aan gedaan, maar de kilo’s vliegen eraan zonder dat u meer of anders eet? Er wordt veel reclame gemaakt voor afvalmiddelen, afvalstudio’s, afvalliteratuur, afvalkleding, afval…. Gewichtsbeheersing wordt het ook wel genoemd. Maar wat als u uw gewicht helemaal niet kan beheersen?

Wist u dat het niet kunnen verliezen van gewicht eigenlijk een klacht is van een onderliggende aandoening? En dat er een aantal factoren een rol spelen, die in een gezond lichaam helemaal niet aan de orde zijn? Overgewicht is vaak het gevolg van een verstoorde stofwisseling, voedselintoleranties, ontregelde hormoonhuishouding, stress, slecht werkende darmen, verminderde opname en een ongunstig eetpatroon.

Grote fout
Een grote fout die veel mensen maken is het verminderen van de dagelijkse voedselinname. Men gaat op rantsoen. Er wordt minder of nauwelijks gegeten. Hier is het waar de meeste problemen hun oorsprong krijgen. Als we minder of weinig eten raakt ons lichaam totaal uit balans. In eerste instantie zullen we alleen de seintjes opmerken die we herkennen; je maag gaat rammelen, je voelt je gammel en wordt chagrijnig. We leggen onze laatste volledige ontlasting in de wc pot en het lijkt of we daardoor al wat ‘verlicht’ zijn… alles lijkt de goede kant op te gaan, maar… niets is minder waar! Want wat gebeurd er nu eigenlijk in ons lichaam?

Het meest voor de hand liggend bij een ‘rantsoendieet’ is het krijgen van te korten aan essentiële voedingsstoffen. Dit zijn voedingstoffen die we nodig hebben om goed te kunnen blijven functioneren. Wanneer we bijvoorbeeld een tekort krijgen van het aminozuur tryptofaan, voel je je minder happy, slaap je minder goed, krijg je meer eetlust en juist meer behoefte aan suikers. En dat moeten we nu net niet hebben, want deze behoeftes zullen er niet aan meewerken om ons voorgenomen ‘gewichtsreductiemissie’ te doen laten slagen. Daarom is het belangrijk om voldoende en gelijkmatig te eten, maar ook vooral plantaardige producten te eten die tryptofaan bevatten zoals banaan, pruimen, noten, pompoenpitten, zonnebloempitten, amandelen en pure chocola. Zo is het natuurlijk ook met een tal van andere voedingsstoffen die we al snel tekort zullen gaan komen, waardoor we lichamelijk en geestelijk teruggefloten worden en uiteindelijke onze missie verlaten.

Het tweede nadeel is dat het lichaam te weinig brandstof krijgt, waardoor niet alleen de suikers en vetten worden opgebruikt, maar ook het eiwit van de eigen spieren en organen wordt afgebroken en omgezet tot brandstof. Dit is ongezond, want doordat de eigen spiermassa wordt afgebroken gaat het minder vet verbranden, want juist de spieren zorgen voor meer verbranding! Een vicieuze cirkel. Wanneer u weinig eet, word u duizelig en slap. Om dit gevoel weg te nemen, gaat men vervolgens toch meer eten. Uw missie is gecrashed.

Oorzaak zoeken
We hebben al eerder verteld dat het niet kunnen verliezen van gewicht meestal het gevolg is van een onderliggende aandoening. Eén van de onderliggende aandoeningen zou een voedselintolerantie of pathogeen kunnen zijn. Voedselintoleranties en pathogenen (ziekteverwerkers) hebben veel impact op het goed functioneren van de darmen. De darm is tenslotte het orgaan wat onze voedingstoffen opneemt en bepaalde hormonen en neurotransmitters in een gezonde toestand hoort af te geven. Wanneer hormonen, waaronder insuline en leptine onderling niet goed reguleren en functioneren, krijgen we problemen met onze insuline-, glucose- vetverbruik en opslag. Klik hier voor informatie over pathogenen en biofilm in de darmen.

Leptine
Leptine is een hormoon-eiwit dat gemaakt wordt in de vetcellen. Vervolgens gaat het via de bloedbaan naar de hersenen. Hier aangekomen vertelt het hormoon leptine aan de hersenen dat de vetcellen genoeg energie hebben opgeslagen en dat men in feite vol/verzadigd is en dat het lichaam voorlopig alle metabolische processen waarbij veel energie wordt verbruikt kan blijven uitvoeren. Wanneer leptine spiegels boven een bepaalde drempel komen, stellen de hersenen vast dat er meer dan genoeg energie is. Dit betekent dat het lichaam energie (vet) kan blijven verbranden op een normale tempo. Het is dus noodzaak om te zorgen voor genoeg leptine om het vet te laten verbranden. Door hoge insulinespiegels gaat het lichaam meer energie op slaan en doet hier extra zuinig mee, waardoor leptine levels omlaag gaan en vet gaat vasthouden. Om af te vallen moeten de hormoonspiegels worden omgedraaid. Dus leptinelevels moeten het liefst frequent hoog blijven en insuline mag aangesproken worden, maar dient in een lage frequente toestand te zijn en geen pieken.

Insuline
Ons lichaam heeft energie nodig. Door het eten van suiker en geraffineerde koolhydraten (is ook een vorm van suiker) komt er snel energie vrij. Dit noemen we ‘snelle suikers’ of ‘snelle koolhydraten’. Wanneer we dit eten stijgt ons glucosegehalte (bloedsuikerspiegel) in het bloed vrij snel. Zodra onze bloedsuikerspiegel stijgt, krijgt de alvleesklier een seintje om het hormoon insuline aan te maken. Insuline is nodig om glucose om te zetten in glycogeen. Glycogeen kan door de cellen (spieren, hersenen) worden opgenomen en opgeslagen. Het kan weer omgezet en vrijgezet worden voor de levering van energie. Is er een overschot aan suikers dan slaat het lichaam dit op in de vetcellen als ‘reserve’. Na het opslaan daalt de bloedsuikerspiegel weer.

Door het te vaak en teveel eten van suikers en geraffineerde dus ‘snelle’ koolhydraten raakt onze bloedsuikerspiegel uit balans. Het glucosegehalte krijgt eerst een piek en nadat de insuline haar werk heeft gedaan ontstaat er een dal. Dit herkent u misschien wel als een lunchdip; na het eten van vier boterhammen, een koekje met een kop koffie voelt u zich moe.

Het nadeel van teveel en te vaak insuline in het bloed is dat de cellen het vermogen verliezen om te reageren op deze insuline. Hierdoor gaat het lichaam nóg meer insuline aanmaken, want de bloedsuikerspiegel móet naar beneden. Een voortdurend hoge insulineproductie verstoort het stofwisseling (metabolisme). En wanneer er insuline in het bloed circuleert, stopt het lichaam met het verbranden van vet (leptine daalt). Er is immers genoeg energie te halen uit de glucose in het bloed, dus hoeft het lichaam geen beroep te doen op de verbranding uit de vetcellen. In dit stadium gaat het lichaam het vet vasthouden en vastzetten. Het lichaam ‘vergeet’ als het ware dat het ook vet kan verbranden om energie te krijgen. Het is nodig om een algehele reset te ondergaan.

Insulineresistentie
Mensen met overgewicht rond hun middel (centraal vet) hebben vaker last van hoge bloeddruk en een laag HDL-cholesterolniveau (‘goede’ cholesterol). Centraal vet is erg slecht in het opslaan van lipiden (vetten) die we ’triglyceriden’ noemen. Triglyceriden zijn een bron van energie. Als ze niet goed worden opgeslagen, beginnen ze zich in het bloed op te stapelen. Een te hoog vetgehalte in uw bloed kan leiden tot insulineresistentie. Uw lichaam heeft dan meer insuline nodig om de bloedsuikerspiegel op een gezond niveau te houden. Dit kan weer leiden tot hyperinsulinemie of hyperglycemie.

Hyperinsulinemie
Bij hyperinsulinemie is er sprake van ongevoeligheid van lichaamscellen voor het effect van insuline. Wanneer er een combinatie bestaat van te hoge bloeddruk, bloedvetten (cholesterol, triglyceriden), hyperinsulinemie en schildklierafwijkingen wordt dit ook wel het Metabool Syndroom van Raven genoemd.

Stress
Bij stress en zeker bij chronische stress gaat er bijna een constante stroom van adrenaline door het lichaam, waardoor er meer behoefte is aan eten. Het stresshormoon cortisol is een gevaarlijke, want al in de eerste 24 uur van een stressreactie komen stofjes vrij in de hersenen. Cortisol heeft invloed op dat deel in de hersenen wat een beloning wil en dat verantwoordelijk is voor het aanmaken van endorfines. Endorfines zijn onze ‘gelukshormoontjes’ die een grote rol spelen in het ‘beter voelen’ tijdens een periode van stress of depressie. We halen deze endorfines uit onze voeding en met name uit voeding die we juist niet aanbevelen bij een gewichtsreductiemissie.
Lees hier meer over endorfines en hun werking.

Een andere factor is dat cortisol onderlinge interactie aangaat met insuline. Het zijn beide hormonen, dus familie van elkaar. Wanneer er veel cortisol wordt verbruikt, omdat u een lange tijd onder stress staat, raakt het cortisol op. Cortisol wordt aangemaakt in de bijnier en we noemen dit fenomeen dan ook een bijnieruitputting. De hersenen die de aanvraag voor cortisol regelen, raken de kluts kwijt. Wanneer er teveel contisol in het lichaam aanwezig is, moeten de hersenen het seintje geven de aanmaak van cortisol in de bijnier te stoppen. Dus veel en/of chronische stress = veel cortisol in het lichaam = hersenen geven seintje aan bijnier: stop er maar mee. Wanneer er sprake is van een bijnieruitputting heeft de bijnier geen capaciteit meer om cortisol aan te maken, doordat of de hersenen niets meer doorgeven of doordat de bijnier zelf de seintjes niet meer laat binnenkomen. Maar… cortisol is nodig voor de energieproductie. U raadt het misschien al… De energie die niet meer gevraagd kan worden door cortisol, wordt nu gevraagd door insuline, want die kan via glucose energie maken. Het lichaam vraagt meer en meer insuline, het leptinelevel daalt en er ontstaat hyperglycemie of insulineresistentie; de cirkel is weer rond. Naast het verminderen van suikers en ‘snelle’ koolhydraten, kunt u zorgen voor een adequate inname van de juiste verzadigde vetten. Het stresshormoon cortisol is een steroïde hormoon dat wordt gemaakt van cholesterol (= een verzadigd vet). Hoe meer stress, hoe meer het een kwestie is van de juiste verzadigde vetten eten, zoals roomboter, kokosolie of eieren. Daarnaast is het goed om 8 uur per dag te slapen en overdag regelmatig pauzes van 5 minuten in te lassen. Vermijdt zoveel mogelijk kant en klare maaltijden.

Toxinen
We zien dus een vraag naar insuline:

1. door stressreacties en langdurige stress
2. disbalans in de suikerspiegel door het eten van snelle suikers en geraffineerde koolhydraten.
3. toxische reststofjes die bacteriën en virussen achterlaten in de darm, binden zich indirect aan receptoren van insuline vragende cellen. Het is daarom zeer aan te bevelen om toxische stoffen zoveel mogelijk uit de darmen en het lichaam te verwijderen. Ook de in ons huidige milieu voorkomende chemische stoffen werken hormoon verstorend, waardoor er ook problemen kunnen ontstaan met betrekking tot insulineresistentie en gewichtsbeheersing.

Voedingsintolerantie
Voedingsintoleranties veroorzaken ontstekingen, chronische activering van het immuunsysteem en verstoring van de natuurlijke hormoonbalans. Verstoring van de hormoonbalans kan, in combinatie met de chronische activering van het immuunsysteem, leiden tot allerlei ‘vage klachten’. Klachten waar de reguliere medische wetenschap vaak het antwoord niet op heeft, omdat een heldere diagnose uitblijft.

Uit onderzoeken die de laatste jaren zijn verricht wordt steeds vaker geconcludeerd dat bijvoorbeeld zwaarlijvigheid en obesitas in de meeste gevallen chronische ontstekingsziektes zijn. Chronische activering van het immuunsysteem kan bijdragen tot zwaarlijvigheid of obesitas door het veroorzaken van ontstekingen in wit vetweefsel. Het meest recente onderzoek (klik hier voor het volledige rapport) op dit gebied toont dit in een praktijkstudie aan.

De conclusie uit dit onderzoek is opzienbarend: bij patiënten met zwaarlijvigheid en obesitas kan gewichtsverlies alleen bereikt worden door de ontstekingen te verminderen. Hoe raadzaam is het om voedingsintolerantie uit te sluiten. Binnen MediTraject testen we op 57 voedingsmiddelen met een paar druppeltjes bloed (vingerprik). De resultaten zijn na 30 minuten zichtbaar met het blote oog, zonder speciale apparatuur. Er wordt getest op 90% van de voedingsmiddelen die wereldwijd worden gegeten.

Celstofwisseling
Niet de verbranding van zoveel mogelijk calorieën is belangrijk, maar het verhogen van de celstofwisseling. Door een ‘impuls’ te geven aan de verhoging van de celstofwisseling (metabolisme), gaat het energieverbruik omhoog. We spreken hier over een natuurlijk en gezond energieverbruik, waardoor vetten verbrandt worden. Dit kunt u onder andere doen door op een specifiek manier te sporten:

• Intensieve krachtoefeningen voor alle grote spiergroepen, 2-3 series van 6-10 herhalingen, waarbij de spier aan het einde van de oefening echt niet meer kan (HIIT)
• Doe korte intensieve cardio oefeningen, 4 x 30 seconden (HIIT)
• Sport 3 tot 4 x per week

De behandeling
Het doel van een behandeling bij MediTraject is inzicht krijgen en geven in de status en het functioneren van uw lichaam. Hierdoor bent u in de toekomst in staat uw gewicht te beheersen.

We bekijken uw:

• voedingspatroon en passen deze zo nodig aan
• sport- en bewegingsactiviteiten
• stressoren en factoren
• voedselintoleranties
• toxines en reststoffen
• gezondheid van de darm
• functioneren van hormonen
• tekorten aan voedingsstoffen